امسال عاشورا

قدر اشکها را باید دانست...

.

.

.

به هرزبان که روضه بخوانند اشک جاری میشود

شعور اشک ازحد زبان فراتر است

ما بااین اشکها شعور پیدامیکنیم

چطور میتوان گفت روضه ی اباعبدالله الحسین ترو تازه ترین و پرجریان ترین اتفاق است که با اشک همراه است و در اوج درد پنجره ای از نور و شور و حیات و تازگی هدیه دارد!؟که اشک میریزیم ولی بشاش ترمیشویم...

 

پ.ن:در سفربودیم چطور برای جوزف اسپانیایی که باتعجب از اشکهایم میپرسد میگفتم که عاشورا,س اشک میریزم ولی بعدش لبخندم با صفاتر میشود؟چطور اشکهای براین مصیبت را توضیح دهم که من را صبورتر و گنجایشم را چندین برابر میکند؟!چطور بگویم هرچه درد کشیدم به این واقعه تاریخی  احساس نزدیکی بیشتر کردم؟!

چطور بگویم عاشورا زمان نیست کربلا مکان نیست جریان است....

لذت...